به گزارش خبرنگار مهر، محمد درویش، کارشناس محیط زیست مهمان برنامه در انتهای الوند با اشاره به نگاه مردم به آسیبهای محیطزیستی گفت: به نظرم موج بیداری محیطزیستی در کشورمان ایجاد شده است و حساسیت بیشتری نسبت به آن پیدا کردهاند.
درویش در مورد راهکارهایی که باید برای جلوگیری از بیابانزایی درنظر گرفته شود گفت: روز جهانی مقابله با بیابانزایی از سال ۱۹۹۴ شروع شده و ایران به عنوان اولین کشورها به این تعهد پیوست. مساحت زیادی از کشورمان بیابانی است و متاثر از این موضوع هستیم. علاوه بر این مردم ما که بخش زیادیشان در بیابان زندگی میکردند نشان دادند که میتوانند با رعایت قوانین حاکم بر طبیعت از پس آن بربیایند. تکنیکهایی مثل کاریزها و قناتها و … نشان دهنده این است که ایرانیان توانستند شرایط ویژه این سرزمین را درک کنند. ما به عنوان نخستین ملتی که بیش از ۳ هزار سال قدمت تعامل پایدار با شرایط بیابانی را داریم حرفهای زیادی برای گفتن داریم. پدران این سرزمین ۲۰ میلیارد مکعب آب را از زیر زمین با شبکه غرور آفرین قنات استخراج میکردند و شاید بتوان گفت طول این قناتها به اندازه ۷-۸ دور زمین است.
درویش بیان داشت: جالب است که وقتی آب را به شیوه قنات استخراج کنید هیچ خللی در نظام آب شناختی وارد نمی شود و هرگز میزان برداشت از میزان اضافه شدن آب بیشتر نمیشود. این همان مفهوم توسعه پایدار است. بنابراین اگر بتوانیم این تکنیک را دوباره در کشورمان احیا کنیم گام بلندی در جهت جلوگیری از بیابانزایی برداشتیم.
این کارشناس محیطزیست با اشاره به تعریف بیابان زایی گفت: بنا بر تعریف جهانی بیابانزایی تخریب زمین در مناطق خشک و نیمه خشک است. اگر زمینی شور شود، ریزگردها افزایش پیدا کند، جنگلی آتش بگیرد یا روستایی خالی از سکنه شود نشانی از بیابانزایی است. حتی اگر میزان آبزیان در دریا کم شود نوعی بیابانزایی است. اکنون برنامه ملی برای جلوگیری از بیابانزایی در دست اجرا داریم.
وی با اشاره به آتشسوزی جنگلها به عنوان عاملی برای بیابانزایی گفت: دقت داشته باشید که تنها ۷ درصد از خاک ما جنگل است بسیار اثرگذار است. با توجه به اینکه جنگلها منبع تولید آب شیرین و اکسیژن هستند هر هکتاری از جنگلها که آتش بگیرد آب شیرین خود را از دست میدهیم. اگر جلوی آتشسوزیها را نگیریم ممکن است جریان بیابانزایی سرعت بیشتری پیدا کند. درختها نتیجه سال ها زحمت طبیعت است و نباید بگذاریم ناگهانی از بین رود.
خوشبختانه فعالان محیط زیستی و مردم در سالیان اخیر نسبت به تخریب محیط زیست حساس شدند و اکنون حدود ۸۵۰ NGO حمایت از محیط زیست در کشور فعال هستند. برای مثال در منطقه زاگرس گروههایی فعال هستند. همچنین در کهگیلویه و بویراحمد گروهی فعالند که با مردم محلی میثاقنامه امضا کردند تا بتوانند رویشگاهها را دوباره احیا کنند.
نظر شما